Prolog.

Kilka miesięcy wcześniej...

- No nie wierzę! Ja bym w życiu się na coś takiego nie zdecydowała. Ale to nie dziwne, skoro nie umiem śpiewać.

Powiedziałam ze śmiechem i przytuliłam kuzyna żeby dodać mu otuchy. Decyzja, jaką podjął musiała być naprawdę trudna. Nie każdy ma odwagę i niewiele osób podąża za marzeniami. Liam widać z całego serca pragnął pokazać światu, że ma talent. I bardzo dobrze.

- Ale musisz mi coś obiecać. - Powiedział uśmiechnięty od ucha do ucha i popchnął mnie na łóżko. Sam położył się obok.

- Dla rodziny wszystko! - Odparłam całkowicie poważnie i z niecierpliwością czekałam na to, co powie.

- Jak w tym X Factor przejdę dalej to będziesz na mnie głosować.

Spojrzałam na niego i zachichotałam. Pokręciłam wolno głową dziwiąc się niezmiernie. To chyba oczywiste, że wyślę na niego tonę sms-ów. A co mi tam, jak będzie sławny to zapłaci rachunki.

- Oto się nie martw, dzięki moim głosom trafisz do finału, zobaczysz!

- Na to właśnie liczę. Chciałbym wreszcie mieć szansę się wybić.. Pozwolisz, że wrócę do tego, co powiedziałaś. Skąd możesz wiedzieć, że nie umiesz śpiewać, skoro nigdy nie  zabrałaś się do tego dobrze? Mam pomysł!

Z łobuzerskim uśmiechem podszedł do wielkiej szafy i wyciągnął z niej gitarę oraz pokaźnych rozmiarów segregator. Podał mi go,a sam usiadł na podłodze i zaczął stroić instrument.

- Liam, proszę Cię.. Chyba nie chcesz ogłuchnąć. - Jęknęłam cicho, a ten tylko się zaśmiał. Wiedziałam, że już nie odpuści. Zaczęłam przeglądać segregator żeby wybrać jakiś łatwy utwór. Niespodziewanie natrafiłam na moją ulubioną piosenkę.

- Od kiedy słuchasz Birdy? - Spytałam zdziwiona i omiotłam wzrokiem zwrotki zapisane komputerowo wraz z akordami.

- Nie słucham, ale wiem, że Ty tak. Wstań.

Posłusznie podniosłam się na nogi, a Liam stanął przy mnie. Położył sobie rękę na brzuchu i zrobił minę "na profesora".

- Dobrze, a więc.. Żeby śpiewanie wychodziło, niezbędne jest oddychanie przeponą. Zobacz.

Po kilku minutach profesor Payne zakończył wykład i mogłam przystąpić już do pełnej kompromitacji. Dobrze, że tylko przed nim. Mam nadzieję, że tego nie nagra.

Liaś zaczął grać, a ja stałam niepewnie i trzymałam w obydwu dłoniach kartkę z tekstem do "1901". Skinął głową na znak, żebym się włączyła.

- "Counting all different ideas driftin' away..." - Otworzyłam szerzej oczy, bowiem stwierdziłam, że udało mi się wejść na odpowiedni dźwięk. Spojrzałam na chłopaka, który tylko się uśmiechnął. Kontynuowałam i doszłam do wniosku, że teraz śpiewa mi się o wiele lepiej niż kiedyś. I nawet nie fałszuję. Nie znam się tylko na barwach głosu, nie mogę więc stwierdzić, czy ładnie śpiewam.

W końcu piosenka się skończyła, a kuzyn wstał z podłogi i zaczął bić brawo. Przytulił mnie do siebie i zanurzył twarz w moje brązowe włosy. Zdziwiłam się, bo zaczął mówić szeptem.

- Też masz talent. Zaproponowałbym Ci duet, ale wiem, że się nie zgodzisz. Ale kiedyś pokażę Cię światu, zobaczysz.