Rozdział VII cz.2

Z perspektywy Niall'a 

Liam po długich namowach wreszcie się zgodził, ale łatwo nie było. Czy on musi być taki święty? Czasem warto zaryzykować i zrobić coś głupiego. Jak żyje się cały czas tak spokojnie, to zaczyna się robić nudno. I dlatego on sam staje się nudny. Nie wiem co ta Nicole w nim widzi, a zauważyłem, że na niego leci. 

Dobra, ale mniejsza o to. Zgadałem się z chłopakami i będą nas w razie czego kryć. Wychodzimy z okna Harrego, bo będzie najłatwiej zejść. Ja czekam już zniecierpliwiony na tego cymbała Liama od piętnastu minut, nie wiem co on robi. Gdyby to dziewczyna się tyle szykowała, bo byłbym w stanie to zrozumieć. Ale facet? On zaczyna mnie powoli przerażać. 

- Już jestem, sorki! Włosy mi się nie chciały ułożyć! - Krzyknął wchodząc do pokoju, a loczek od razu zakrył mu usta dłonią. Jak ochroniarz wynajęty przez Paul'a usłyszy, że się wymykamy to mamy przerąbane. 

- Zetnij się na łyso, to nie będziesz się musiał czesać. - Mruknąłem sarkastycznie i podszedłem otworzyć okno na oścież. Bez słowa wspiąłem się na parapet i po prostu wyskoczyłem na trawnik. Będąc na górze chyba źle oceniłem sytuację, bowiem skacząc okazało się, że nie jest wcale tak nisko. Wylądowałem na obu nogach i od razu przeszedł mnie nieprzyjemny ból w okolicy stawu kolanowego jednej z kończyn. Na szczęście miałem w torbie ortezę, założę ją w aucie i nieprzyjemne kłucie minie. 

- Niall, ja się boję! - Szepnął nerwowo Liam, a ja zgromiłem go wzrokiem. Nie może się wycofać, nie w tym momencie!

- Skacz, ja jakoś żyję. 

- Taa, widziałem jak ledwo stłumiłeś jęk bólu. - Odpowiedział, a ja westchnąłem ciężko i zacząłem iść w stronę płotu. 

- Ja mam chorą nogę, idioto. A z tego co się orientuję, to Ty nie masz takich problemów. Za minutę chcę Cię widzieć na dole. - Spojrzałem na zegarek w telefonie i zobaczyłem, że jeśli zaraz się nie ruszymy to się spóźnimy. 

- Ale ja... - Nie dokończył, bo Harry wypchnął go z okna. Uśmiechnął się triumfalnie, co odwzajemniłem, naprawdę bardzo mi pomógł. 

- Hazza, wiszę Ci drinka! - Powiedziałem i pociągnąłem zdenerwowanego Liama za sobą. Kolejnym naszym etapem ucieczki było wspinanie się po płocie. To wykonaliśmy bez problemu i już po chwili siedzieliśmy w aucie, które Zayn zostawił specjalnie za rogiem ulicy. Po dwudziestu minutach byliśmy pod domem Zoey. Staliśmy już prawie przy drzwiach kiedy usłyszeliśmy niezbyt miłą wymianę zdań. Zatrzymaliśmy się i chcąc nie chcąc, musieliśmy tego wysłuchać.

- Niall mi? Zwariowałeś? Dopiero co go poznałam, nie podoba mi się! - To było pierwsze, co do mnie dotarło i kiedy uświadomiłem sobie, że mówi to Zo coś mnie zabolało. Prawda, ledwo się znaliśmy i w ogóle, ale spodobała mi się. Teraz przynajmniej wiem, że nie mam szans i staranie się jest bez sensu. 

Kłóciła się z jakimś kolesiem, podejrzewam, że z Max'em. Znajomy głos, zresztą po chwili go zobaczyłem. Spojrzał na nas wilkiem i odszedł, a Zoey stanęła z rozdziawioną ze zdziwienia buzią. Niezręczna sytuacja, nie ma co. 

Z perspektywy Zoey

Nie wiedziałam, co teraz zrobić. Jak wyjaśnić wszystko Niallowi nie dając mu do zrozumienia, że mi się podoba? Jeszcze sobie coś pomyśli i dopiero będzie. Postanowiłam grać na zwłokę, zostawić na razie ten temat. Uśmiechnęłam się głupkowato i spojrzałam na twarze obu chłopaków. Blondyn był jakiś taki przygaszony, nie wiedziałam co o tym myśleć. A Liam stał wyszczerzony od ucha do ucha i niecierpliwie czekał aż zobaczy Nicki. 

- Dobrze, że jesteście. Wejdźcie. - Powiedziałam tylko i sama wróciłam do ciepłego domu. Nicole już stała w przedpokoju i kiedy zobaczyła chłopaków oczy natychmiast jej rozbłysły. 

- Hej, hej! Jak zwialiście przed Paul'em? - Zapytała, na co Liam się obruszył i zaczął opowiadać.

- Niall wyskoczył przez okno, a mnie wypchnął Harry! Rozumiecie, wypchnął mnie. Mogłem zginąć! 

- Ale żyjesz, więc już nie dramatyzuj. - Wtrącił się Niall, przez co zaczęłam się śmiać. Nie wiem jak udało mu się namówić mojego kuzyna na taką ucieczkę.

- .. A potem wspinaliśmy się po płocie. Nigdy czegoś takiego nie przeżyłem!

- Może dlatego, że jesteś grzecznym chłopczykiem. - Powiedziała cicho Nicki, i słysząc to znowu zaczęłam chichotać, a po chwili dołączył do mnie również blondyn. Może już poprawił mu się humor..

- Dobra, ważne, że nikt nas nie widział. Jedziemy? Bo wiecie dziewczyny, MUSZĘ WSTĄPIĆ DO NANDO'S. - Niall przygryzł lekko dolną wargę i czekał na naszą odpowiedź. Chciałam się odezwać, ale ubiegła mnie przyjaciółka.

- Ty naprawdę jesteś uzależniony od tego jedzenia! Myślałam, że to tylko plotki! Ale okej, kierunek Nando's!

___________

Miałam dodać to już wczoraj, ale jak robiłam ostatnie poprawki do wparowała do mnie wkurzona mama i dała szlaban na kompa. Na szczęście dziś mi go oddała, ma się ten dar przekonywania ;)

+10 komentarzy = Next. 
Bloga obserwuje 14 osób, ponadto czytają go jeszcze inni, dlatego ta granica nie powinna być problemem.

Horan Girl